tłumacz przysięgły bułgarskiego edytuj kod
Często, dodatkowym wymogiem przy pracy w sądzie jest posiadanie państwowego certyfikatu uprawniającego wykonywanie zawodu tłumacza przysięgłego.
Tłumacz zajmujący się tego rodzaju tłumaczeniami towarzyszy osobie, bądź delegacji w czasie podróży, podczas wizyt, na spotkaniach bądź w trakcie różnego rodzaju rozmów. Osoba zajmująca się tłumaczeniami towarzyszącymi nazywana jest tłumaczem ?asystującym? lub ?towarzyszącym?. Tłumaczenia towarzyszące to rodzaj tłumaczenia de liaison ( ?zdanie po zdaniu?).
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Tłumaczenia_ustne
Sporadycznie przy zapisie łacińskim używa się
Język bułgarski zapisywany jest cyrylicą, która obecnie składa się z 30 liter.
Znak ? pojawia się tylko przed ?.
Odpowiedniki liter przy transkrypcji są podane w powyższej tabelce. Litery, przy których istnieją dodatkowe reguły są oznaczone gwiazdką.
Literę ? oddaje się
Litery ?, ? oddaje się przez ju, ja zarówno na początku wyrazów, po samogłoskach, jak i po spółgłoskach, np. ??? ? moja; ??? ? bjał, ?? ? jam
Znak ? oddaje się w transkrypcji polskiej poprzez y, np. ??? ? dyb, ????? ? dobyr. Sporadycznie przy zapisie łacińskim używa się znaków ă, a lub u (np. dăb, Turnovo, dobar), choć pisownia taka nie jest zalecana.
Dodatkowe przykłady:
Litery dawnej pisowni:
Akcent w języku bułgarskim jest swobodny, tj. może padać na rozmaite zgłoski w poszczególnych wyrazach. Drugą właściwością akcentu jest jego ruchomość. Oznacza to, że akcent może zmieniać miejsce w różnych formach tego samego wyrazu.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Język_bułgarski
Oznacza to niemożność świadomej kontroli wypowiadanych
W początkowej fazie nauki pewne problemy powoduje fakt, iż tłumacz kabinowy nie słyszy tego, co mówi do mikrofonu, gdyż ma na uszach słuchawki. Oznacza to niemożność świadomej kontroli wypowiadanych komunikatów, co skutkuje powstawaniem błędów językowych i pojawianiem się wypełniaczy. W trakcie treningu tłumacz uczy się to kontrolować. Dodatkowymi czynnikami, które utrudniają tłumaczenie symultaniczne są: znaczna wada wymowy u mówcy, niespodziewane zmiany tematów wystąpień, wadliwy sprzęt i różnica w gramatyce między językiem wyjściowym a docelowym. Np. w języku niemieckim czasownik często znajduje się na końcu zdania, podczas gdy w języku polskim jest on na początku, co oznacza, że polski tłumacz albo musi zapamiętać całe zdanie i czekać na czasownik, albo domyśleć się go z kontekstu. Ponieważ praca w kabinie jest męcząca, tłumacze pracują w parach, zmieniając się zazwyczaj co pół godziny.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Tłumaczenia_ustne